برخی از درمان‌های سنتی گال می‌توانند موجب عوارض جانبی ناخواسته مانند احساس سوزش در پوست، قرمزی، تورم و حتی بی‌حسی یا گزگز شوند.

در چنین شرایطی که فرد به پزشک مراجعه می‌کند، پزشک مربوطه با کمک آزمایش‌هایی متوجه وجود انگل در پوست فرد می‌شود.

بیماری گال در ناحیه تناسلی می‌تواند باعث خارش شدید ناحیه تناسلی همراه با برجستگی های ریز و جوش‌مانند بر روی آلت تناسلی و بیضه‌ها شود.

اگر اگزما باشد، پزشک می‌تواند داروهایی را پیشنهاد کند که به علائم شما کمک کند.

علاوه براین، شستشو سطوح با استفاده از وایتکس و آب داغ می تواند برای پاکسازی سطوح قابل شستشو آلوده به حشره گال موثر باشد.

در صورت خارش مداوم و بیش از حد، ایجاد زخم و عفونت در نواحی آلوده به انگل شایع است. طبق مشاهدات به دست آمده علائم بیماری گال در کودکان، افراد جوان و میانسال غالباً در مچ دست‌ها، آرنج، زیربغل، نوک پستان، آلت تناسلی، میان انگشتان دست و پا، کمر و باسن بروز می‌کند.

با این حال، این درمان روی کنه‌هایی که در پوست شما فرو رفته‌اند به خوبی اثر نخواهد کرد.

پیامد اولیه عبارت بود از پاکسازی کامل گال. پیامدهای ثانویه عبارت بودند از تعداد شرکت‌کنندگانی که مجددا تحت درمان قرار گرفتند، تعداد شرکت‌کنندگانی با حداقل یک عارضه جانبی مراجعه کردند، و تعداد شرکت‌کنندگانی که به دلیل بروز عارضه جانبی از ادامه مطالعه انصراف دادند.

معمولا انگل گال می تواند همزمان روی چند عضو خانواده تاثیر بگذارد، حتی ممکن است فرد مبتلا آن را به شخص دیگری منتقل کند قبل از اینکه علائمی داشته باشد.

برای این کار لازم است که لباس، ملافه، حوله و بالشت شخص بیمار را در آب گرم با دمای بالاتر از ۵۰ درجه سانتی‌گراد بشویید.

کارکنان مراقبت های بهداشتی که از افرادی که نمی دانند گال دارند مراقبت می کنند.

به عنوان مثال در مواردی ممکن است با معاینه تعداد ۱۵ تونل، تنها یک یا دو انگل در آن کشف شود.

هیچ‌یک از شرکت‌کنندگان در گروه درمان با ایورمکتین سیستمیک یا پرمترین ادامه مشارکت در مطالعه را به دلیل ابتلا به یک عارضه جانبی متوقف نکردند بیماری گال در انسان (شواهد با قطعیت متوسط). دو هفته بعد از شروع درمان، احتمالا اختلاف کوچکی به لحاظ نسبتی از شرکت‌کنندگان درمان‌شده با ایورمکتین سیستمیک یا کِرِم پرمترین که دچار حداقل یک عارضه جانبی شده بودند، وجود دارد یا اصلا اختلافی وجود ندارد (شواهد با قطعیت متوسط).

اگر یک پیوند داخلی شما را به اینجا هدایت کرده‌است، در صورت تمایل آن پیوند را برای اشارهٔ مستقیم به مقالهٔ مورد نظر تغییر دهید.